در این فرآیند ابتدا فاضلاب وارد یک واحد بی هوازی شده که دارای اختلاط مکانیکی با میکسر می باشد. همچنین سیستم دارای یک تانک ته نشینی است که لجن را به واحد بی هوازی برگشت می دهد. در مرحله جداسازی به منظور حداقل کردن جامدات شناور از یک حذف کننده گاز استفاده می گردد.

مشکلی که به طور مستمر در این راکتور ها دیده می شود ، میل جامدات بیولوژیکی برای صعود در تانک ته نشینی در اثر حباب های گاز تولید شده و بنابراین اتلاف جامدات بیولوژیکی در پساب می باشد که وجود یک حذف کننده گاز بین تانک اختلاط کامل و تانک ته نشینی می تواند این مشکل را حل کند. با برگشت لجن از تانک ته نشینی به راکتور بی هوازی ، زمان ماند کمتر شده و پساب خروجی با کیفیت بالاتری حاصل می گردد. معمولا از این راکتورها برای فاضلاب هایی با جامدات بالا و غلظت مواد محلول آلی زیاد استفاده می گردد. برای راهبری این راکتورها برای فاضلاب هایی با جامدات بالا و غلظت مواد محلول آلی زیاد استفاده می گردد. برای راهبری این راکتورها دمای 32 درجه سانتی گراد و زمان ماند جامدات 10 روز پیشنهاد می گردد. البته به ازای هر 11 درجه کاهش دمای بهره برداری این زمان دوبرابر می شود.